در سال 1374 وقتی صالحی مقدم انتشار فصلنامه کوه را آغاز کرد شاید هیچ کس تصور نمی کرد روزی علاقه مندانی بی صبرانه در فراسوی مرزها در انتظار فصلنامه روز شماری کرده و در انتهای هر فصل درتکاپو و دست یابی به نشریه دفتر فصلنامه را در کناره میدان تجریش منتظر باشند. انتشار فصلنامه شاید همانند دیگر پدیده های اجتماعی تبلور خواسته ها و نیاز جامعه گذار و صنعتی بوده که در شرایط ویژه پا به عرصه گذاشت و برای پاسخ گویی به نیازمندی های علاقه مندان و جامعه کوهنوردی آغاز گردید. آنچه دراین مدت حایز اهمیت بوده محتوا و حفظ چارچوب نوشته ها بوده که با وجود تحولات و نیز فراز و نشیب در طول سالیان گذشته تاکنون تحث تاثیر عوامل جانبی قرار نگرفته و از نادرترین نشریاتی است که بدور از حواشی رسالت خویش را حفظ کرده و مخاطبین خود را هنوز بهمراه دارد. تعریف و تمجید از فصلنامه به قصد تملق گویی و یا جلب رضایت نیست بلکه جامعه کوهنوردی و اهل قلم باید قدردان همکاران پر تلاش فصلنامه کوه باشند. بدون شک همه  انسان ها  بطور ذاتی نیازمند محبت و تشویق و ارزیابی بوده و در نگاه منصف دیگران از سخن نیک و تشویق لذت خواهند برد. لذا شایسته است نگاه مثبت جامعه کوهنوردی و نویسندگان نسبت به فصلنامه در ابعاد مختلف منعکس و بازگو گردد . تکرار و وقوع شرایط سخت ودشواری های انتشار فصلنامه و نیز حمایت واستمرار به موقع نشر آن با همه موانع و مشکلات ناخواسته سال های سپری شده نشان از همت و اراده راسخ همکاران برای ماندگاری وحفظ نشریه وزین فصلنامه می باشد. از اینرو سکوت و فراموشی و یا بی تفاوتی نسبت به چنین کار با ارزش و با اهمیت شایسته جامعه کوهنوردی نبوده و لازم است قدردان مسئولین آن باشیم.

                  قدر وقت ار نشناسد دل و کاری نکند      بس خجالت که از این حاصل اوقات بریم

ناملایمات و اتفاقات ناخواسته در طول عمر فصلنامه همواره تهدید جدی و دلنگرانی برای به حاشیه بردن آن به مراتب وجود داشته وخواهد داشت. بضاعت مالی، محدودیت مکانی و نیز کمبود مطالب تخصصی همیشه از دغدغده های مدیر مسئول بوده و تحت هر شرایطی فصلنامه بکار خود ادامه داده و به موقع منتشر شده است. مقایسه محتوای مطالب آغازین شماره با آخرین شماره حایز اهمیت است. با توجه به فراز نشیب های ناخواسته در طول ایام  صاحبان نشریه لب فرو بسته و سنگ صبور جامعه بزرگ کوهنوردی بوده اند وبا همه ناملایمات نانوشته مدارا کرده و در سکوتی مهربانانه سخن نمی گویند. مردان بی ادعای فصلنامه کوه در مواجه با همه مشکلات و بحران های ناخواسته با عرق و علاقه هرچه بیشتر همه دشواری و خستگی ها را به جان خریده تا فصلنامه تهيه شود. .تهیه مطالب و کسب اخبار و اطلاعات معتبر علمی و پژوهش و دست یابی به نویسنده و همچنین جمع آوری مطالب علمی جهت پاسخ گویی به نیازهای جامعه  فهیم کوهنوردی همواره از دغدغه های همکاران فصلنامه بوده ودر این خصوص  با خوشرویی وخستگی ناپذیر تحمل و ایستادگی کرده اند. بی تردید محتوای مطالب و تصاویر و آگهی های مندرج در فصلنامه حاکی از اتفاق نظر و حسن تدبیر مدیر مسول و همکاران گرام فصلنامه بوده که پس از دو دهه نظرها را جلب و قلبها را فتح کرده است. آنچه در فصلنامه خوانده و دیده می شود بدون اغراق انعکاس و صدای رسای جامعه بزرگ کوهنوردی بوده و تحسین بر انگیز است.

           جهان جاودانه نماند به کس            همین جاودان نام نیک است وبس           

 همچنانکه در آخرین شماره رسالت قلم وجایگاه ویژه فصلنامه همواره در همه قشر های جامعه  کوهنوردی تاثیر گذار بوده وتوصیه کلام شیوا و دلنشین صالحی مقدم در شماره 91 (شکوه از دست رفته) حاکی از حفظ حدود و محتوای پر مغز فصلنامه کوه از آغاز تا کنون می باشد. گرچه بدلیل دشواری و سختی ایام گاها عرصه بر فصلنامه تنگ شده ولی وجود بارقه های امید به آن نفس دوباره داده و تا کنون شاهد نشر آن هستیم. بدرستی  مطالب فصلنامه بدور از حواشی تابع شرایط و تحولات پیرامون قرار نگرفته و برای رسیدن به اهداف خود همواره ماندگار است. اولین شماره فصلنامه دو دهه پیش با یک بیت شعر آغاز گردید.

                   خوان به نام آنکه آموخت از کرم .......آدمی را علم از راه قلم

 

براستی قلم فصلنامه در دو دهه اخیر به تعهد خود عمل کرده و با همه فراز و نشیب آنچه پرداخته از کوه و صخره واز رسالت خود برای حفظ و حراست از ورزش کوهنوردی دریغ نکرد . چه مردان بی ادعایی باقلم آمدند و هجرت کردند و چه مردان نیک سرشت و مهربانی اکنون دست به قلم ایستاده اند. سخت است برای اصحاب رسانه و قلم تا خود را از  دام حواشی مصون نگه دارند. مرارت ها، سختی ها و ناگفته ها از بدو تاسیس تاکنون دلنوشته و راز نهانی است که فصلنامه را ماندگار کرده است.

                       بزرگی بایدت بخشندگی کن              که دانه نیفشانی نروید    

 بسیار سخت است در جامعه ای که نویسنده ساعت ها برای نوشتن و یا تهیه یک مقاله حوصله بخرج داده تا به رسالت خویش عمل کند اما دریغ وافسوس که خواننده چند دقیقه برای مطالعه مجالی نداشته که معضل وآفت جامعه بوده و رمق نوسینده را خواهدگرفت و اکنون پس از دو دهه تلاش و استقامت در مقابله با ناملایمات زمانه فصلنامه همچون سرو ایستاده صدای غرای کوهیان و نجواگر کوهستان پاک است. (ما به عنوان مجله کوه نشریه دوستداران طبیعت آمده ایم و بی ادعا اظهار می کنیم که اول راهیم). صالحی مقدم فصلنامه شماره یکم واکنون با صدایی رسا اما نهان در سینه از شکوه از دست رفته سخن می گوید. براستی دو دهه پیش چه اندیشه در سر بود که  از آن مراقبت نشد و براهی که درپیش است دل نگرانیم. لذا در شماره 91 سال بیست وسوم فصلنامه از شرایط وروزگار فعلی رضایت خاطر نداشته چنین به سخن می پردازد (در آخر باید بگویم ما به وظیفه ای که داشتیم عمل کردیم واز این بابت خرسندیم. امروز این مسئولیت سنگین بدوش شما است دکتر صالحی مقدم ) راستی مخاطب صالحی مقدم چه کسانی هستند؟ آیا دو دهه دیگر به مقصد و سامان می رسیم ؟ گر چه اکنون دنیای مجازی در تار پود جامعه تسری یافته و هزاران متن و تفسیر از کوهنوردی در دسترس عموم هست ولی آنچه در در فصلنامه به دیده ونظر می رسد اطمینان خاطری است که بسختی بدست آمده.  لذا جامعه کوهنوردی بخصوص هیئت ها و باشگاه ها لازم است جهت اشتراک  و همکاری در انتشار آن مشارکت و جدیت بیشتری کرده تا شاهد شکوفایی و رونق هرچه بیشتر فصلنامه کوه باشیم.

باتشكر از آقاي ابراهیم فرجی پور بابت نگارش اين پست